Gastenboek

Gertruida schreef op 26 februari 2024 om 20:26

Mijn geloof is mijn grootste geschenk, er is mij veel gegeven, goed om stil bij te staan. Momenteel drukke en zorgelijke tijden, die zwaar op mij drukken, waardoor het geven van aandacht en liefde er wat bij inschieten. Ben dankbaar voor de niet voorziene aandacht en liefde die ik vandaag mocht ontvangen.

Hanneke schreef op 26 februari 2024 om 20:03

Meer dan een maand na het overlijden van mijn goede vriend Ben Stoffels SJ , begint het pas tot me door te dringen dat ik hem nooit meer kan zien / spreken / of schrijven. 20 jaar geleden deed ik m’n eerste [ fysieke] retraite bij hem. ” Wat kom je hier doen ? !!!! ” , waren zijn eerste woorden .Ik was perplex …
Tot het tot me doordrong dat hij uit ‘de Kleine Prins’ citeerde . Dat ontlokte hem een brede glimlach .
Wat hem niet tegenhield om me stevig aan te pakken. 20 jaar lang maakte ik met vliegerpapier transparanten op mijn raam ;voor Kerst en Pasen. De foto’s daarvan gingen de halve wereld over. Toen ik hem belde dat ik geen ‘ramen’ meer kon maken reageerde hij met :”Dat neem ik je heel erg kwalijk !!! ” Met kreupele knieën maakte ik nog een simpel ‘anti-oorlogsraam ‘…. Maar hij wás er altijd voor me , al belde ik om twee uur ’s nachts. De maat die hij voor anderen gebruikte , legde hij ook zichzelf op .

Ton schreef op 26 februari 2024 om 19:21

De Stilte wijst me de weg, in de stilte kan het zijn, dat ik ervaar dat God me tegemoet komt. O, God, kom ons tegemoet..

Marie-Louise schreef op 26 februari 2024 om 17:43

Oh, er is mij heel veel gegeven. Genoeg om heel dankbaar voor te zijn en dat ben ik ook. Ben ik vrijgevig met mijn aandacht voor anderen? Op mijn werk zeer zeker. Thuis schort het er soms aan. Daar werk ik bewust aan. En aandacht voor God? Op dit moment slokken gedachten me op. Over wat ik nog allemaal moet doen b.v. Ik probeer vanavond nog een gebed met meer aandacht.

Casimir schreef op 26 februari 2024 om 17:17

Jezus benadrukt het geven en het terugkrijgen. Dit is de basis voor samenwerking en verbondenheid. God geeft ons een overvolle maat en verwacht dat wij dat ook doen. Dat betekent dat we moeten geven met hart en ziel. Op de eerste plaats geldt dit voor ons dagelijks werk dat altijd dienstverlening is voor anderen, bezoldigd of onbezoldigd. Het komt er dus op aan ons werk met hart en ziel te doen: een volle maat. Dergelijke houding lokt wederdienst uit. We geven en we ontvangen. Een dergelijk proces maakt gelukkig en creëert openheid die toelaat dat we geraakt worden door de genade van de Heer.

lutgart verdonck schreef op 26 februari 2024 om 14:28

Geven en tegelijkertijd ontvangen…

Ik geef en krijg iets van grotere waarde terug,een gelukkig gevoel.
Als jij van mij wil ontvangen ervaar ik dat als een geschenk.
Zinvol leven
gericht op geven
niets terug verlangen
geven is ontvangen.
mijn eenzaamheid is verdreven als ik iemand iets kan geven.
Oprecht aandacht geven is een geschenk.
Wees vriendelijk want iedereen heeft iets verloren,heeft zorgen,
houdt van iemand.
Jezus gaf zichzelf met Zijn leven.

Martine schreef op 26 februari 2024 om 11:32

Inderdaad, Heer, die volle maat komt. Vergeef ons ongeduld als wij erop wachten. Gij weet wanneer wij er nood aan hebben. Dank om ons te leren op u te vertrouwen.

Hennie schreef op 26 februari 2024 om 11:01

‘De bodem van het hart omwoelen’. Zo beleef ik ook deze retraite , onderweg naar Pasen. Het heldere invoelen, dat ik een condoleance bezoek moest gaan brengen in mijn familie, bleek heel terecht te zijn, en verbindend, helend naar de geschiedenis toe.
Er kwamen vanmorgen herinneringen terug aan mijn reis naar Egypte, en de beklimming van de berg Sinai. Ik las nu dat het Catharina Klooster aan de voet van de berg, oorspronkelijk het Braambos Klooster genoemd werd.
Een herinnering aan de ontmoeting van God met Mozes, en Mozes met God. Het is nieuw voor mij hoe Familiebanden zoveel invloed hebben op de geloofsbeleving, en ben er heel dankbaar voor hier en nu verdieping te beleven, dat ontroerd me zeer. Liefde en lijden gaan hand in hand.

Machteld schreef op 26 februari 2024 om 10:42

In mijn leven betekent naar Jezus luisteren dat ik zijn voorbeeld navolg en dat ik doe wat hij van mij verlangt. Dat betekent in de eerste plaats God liefhebben en mijn naaste als mijzelf. Liefde is het medicijn en het cement in relaties tussen mensen. Ik vraag vergeving, Jezus, voor al die keren dat ik niet goed naar u luister en uw voorbeeld niet genoeg navolg. Ik ben u altijd trouw gebleven, heb u nooit afgezworen, maar ik ben beperkt en heb bijtijds weinig vertrouwen in u. De oorzaak daarvan ligt niet bij u, maar bij de onverschilligheid van het gezin waar ik ben opgegroeid en de beperkingen waarmee ik moest leren leven. De Bijbel zegt dat de Heer alleenstaanden in families plaatst en dat heb ik ervaren met enkele christelijke families. Hij heeft ook beloofd, “Ik zal u dragen tot uw hoge ouderdom.” Dank u, Heer voor uw nooit aflatende zorg.

Elizabeth schreef op 26 februari 2024 om 10:28

Ik heb vanmorgen moeite met mijn concentratie, toch is Hij erbij. Opnieuw kwam er iemand in mijn gedachten om te bemoedigen.

Vera Van hove schreef op 26 februari 2024 om 09:24

Het is ongelooflijk wat de heer ons schenkt ,mogen we dat allemaal zo maar aanvaarden?Wat geven en delen wij zelf met de anderen?Laat ons de Heer danken en om hulp vragen om altijd te geven en te delen wat we zelf mochten ontvangen!

Luc schreef op 26 februari 2024 om 09:18

op een berg gebeurt er een gedaanteverwisseling…. ik begin anders naar Jezus te kijken…voor mij is het eerder een transformatie….een transformatie van Jezus maar ook een transformatie van mijzelf…. het is normaal dat ik dit geluk wil bestendigen en spreek van drie tenten bouwen…. maar wij krijgen dit geluk niet als een bezit…. Jezus daalt met mij alweer af van de berg naar het dal waar ik thuishoor…. en in het dal gaat het over luisteren…. in mijn bidden en mijn werken….voor mij gaat het over transformeren naar Paasmensen…. niet ergens hoog op een berg maar in de dagdagelijkse werkelijkheid….daar is Jezus te zoeken en te vinden

Marijke Van Impe schreef op 26 februari 2024 om 09:02

Ik probeer me minder te focussen op mezelf en steeds vragende partij te zijn. Ik blijf bidden om Moed, Vertrouwen en Hoop. Ik bid om te leren luisteren naar wat God me wil zeggen, door mensen en in dagdagelijkse dingen. Ik probeer meer naar de essentie te zoeken waarin ik God kan vinden. Hij draagt me en ik krijg telkens nieuwe kansen.

dorien schreef op 26 februari 2024 om 01:54

Dit is mijn geliefde zoon,,, luister naar hem.. Dat is zo mooi gezegd…een uitnodiging voor ons allen. ik zong dit vanmorgen tijdens de dienst ook uit volle borst mee.. Here I am Lord.. Is it I Lord????.. want de uitnodiging is ook voor mij bedoeld.. Toch fijn te weten dat we zo een inspiratiebron hebben!!! Maar wat is het vaak moeilijk om de stilte te vinden die daarvoor nodig is. Maar toen de pastor zei: neem een pauze.. neem voor elke beslissing een pauze, rust en laat alles bezinken..ja rust en stilte….Dan kan ik nu wel antwoorden : I will go Lord if you lead me !!!.. ik zal het proberen…Het zal lukken Hij zal me helpen om mij in deze 40 dagen rustig voor te bereiden op Pasen.. Moge de Heer mij bijstaan AMEN…

Nelleke schreef op 26 februari 2024 om 00:16

Ja! Ik had 3 jaar terug in dezelfde periode als nu een unieke ervaring tegen het wakker worden om 4 uur in de ochtend.tijdens rouw over mijn zus in coronatijd…werd ik met een psalm (o.b.)waarin korenschoven ,die ik geschilderd had toendertijd ,wakker en een overweldigend gevoel van vrede en rust die de Heer mij schonk..
Ik verlang naar meer van die ervaringen..en concludeer dat ik meer stiltemomenten zou moeten inbouwen zodat ik Hem meer zal horen spreken..en zeg met Samuel” spreek heer..ik hoor, of breekt U zelf maar in of wilt U a.u.b.in mijn slapeloze momenten in de nacht bij mij komen?
Vandaag een doopdienst gehad in de kerk ( sinds jaren) en vanavond een prachtige sing-in en ontmoetingen: dus rijk gezegend vandaag.
Shalom over deze nacht!…

Gerardus schreef op 25 februari 2024 om 22:12

Lieve Jezus,
Luisteren naar U gaat steeds beter en ik wordt er ook vrolijk van want als je de stilte van je hart in acht neemt ontstaat er een contact tussen U en mij dank voor die inspiratie en inzichten.

Olivia schreef op 25 februari 2024 om 21:19

Jezus, Zoon van God, U die altijd met ons bent tot het einde der tijden. Kijk vandaag naar Jezus-of je nu naar de Heilige mis gaat of dat je aan je bed of huis gekluisterd bent. Vraag Hem je ogen te openen. Laat Hem je geloof sterken en je vervullen met hoop !

“Jezus, help ons Uw heerlijkheid te zien.” 🙏🙏🙏

Hermaria schreef op 25 februari 2024 om 21:09

wat ik vanmorgen
nog niet wist
toen ik zo twijfelde
om naar de mis te gaan

zo broos voelde ik me nog
misschien was het beter
om nog rustig thuis te blijven
een kleine wandeling hooguit

wat ik toen nog niet wist
is dat het broze mij de kans gaf
zo doorlatend te zijn
dat ik mee oplichtte met jou

de mis was zo licht vanmorgen
in deze viering van transfiguratie
straalde jouw glans mijn geliefde
dwars door mijn broosheid heen

Madeleine schreef op 25 februari 2024 om 21:06

Hevig schreiend kwam ik ooit de kapel van Tancrémont (Banneux) binnen en knielde voor het uitgestelde Sacrament. Ik zei: “Jezus, ik ga hier niet naar buiten voor u mijn gemoed weer tot rust brengt.” Na een tijd droogde mijn tranen en kwam een diepe rust in mij. Ik wist zelfs niet meer wat de oorzaak van mijn diep verdriet was. Waar zijt gij nu mijn God? Mijn hart en heel mijn wezen kijken uit naar U, de God die leeft…

Godelieve schreef op 25 februari 2024 om 20:57

Heer Jezus, mijn leven is één groot geschenk. Ik heb zoveel gekregen, geen materiële rijkdom maar genade op genade, kansen, uitzicht, hulp, vriendschap en in bepaalde zaken doorzettingsvermogen… en bovenal veel liefde. Ik kan alleen maar dankbaar zijn. In mij leeft het grote verlangen dat door te geven, en ik probeer het met vallen en opstaan. Mijn talenten staan zo ten dienste van de anderen. Zo lang ik het kan, wil ik dat blijven doen. Heer blijf mij vergezellen. Amen.

Ton schreef op 25 februari 2024 om 20:37

Grieperig voel ik me en alsof het aandacht geven aan mijn naasten gedempt wordt. Ik probeer me af te stemmen op u God, maar, het gaat maar moeizaam, vandaag. Een Onze Vader bid ik; ik zoek contact met u, God..

Nel schreef op 25 februari 2024 om 19:22

Gods aanwezigheid zo duidelijk ervaren vandaag, zo dankbaar…. Niet te beschrijven…

Trees schreef op 25 februari 2024 om 18:56

Lieve Jezus. Ik wil proberen te luisteren wat u van mij wilt .zend mij Uw H Geest om te doen wat ik moet doen ,hier in huis.
Dank u Jezus voor de kans die u mij geeft .Iedere dag mag ik een half uur er zijn voor het uitgestelde Sacrement gewoon maar naar u kijken en vertrouwen op uw liefde Trees

Elizabeth schreef op 25 februari 2024 om 17:14

Ik voel me blij
Net als Petrus.wil
Ik niet verder denken
Ik weet van andere.jaren dat het me zwaar gaat
Vallen.

Cilia schreef op 25 februari 2024 om 16:43

Deze evangelieperocope is mij zeer dierbaar omdat; de intense ervaring laat de drie leerlingen de relate zien van Jezus met Zijn Vader. Zo laat Jezus ook zien hoe graag Hij Zijn Vader wil de relatie laten kennen; als Geliefde Vader – Geliefde Zoon. Zo kunnen de leerlingen en wij die dit ook mogen horen dat ook wij Zijn geliefde zonen zijn. Vanuit dit luisteren naar Jezus en deze overtuiging, kunnen wij ook onze zending aan.’Niet Gij hebt Mij uitgekozen, maar ik u en IK heb u de taak gegeven op tocht te gaan… Joh 15,16

Hennie schreef op 25 februari 2024 om 14:44

De woorden vanmorgen: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar Hem’. Ze kwamen recht mijn hart binnen, er zat niets meer tussen. God sprak vanuit Zijn Heilig verblijf, en Zijn daar zijn in Aanwezigheid.

Maar deze woorden, zijn nog te gekunsteld, het Levende of Waarachtige valt helemaal niet te beschrijven….
alleen de stilte kent deze taal, of een dichter.

Rest mij dan nu ook alleen nog Stilte.

Gertruida schreef op 25 februari 2024 om 14:03

Ik blader door het gastenboek, en besef wat een eer en voorrecht het is, om deelgenoot van deze retraite te mogen zijn, het stemt mij dankbaar en vervult mij van hoop. Zou er langer bij willen stilstaan, maar een nieuw thema dient zich aan. Vergeving schenken neem ik mee,want deze steen rust zwaar op mij. Mijn biddende moeder tot tranen bewogen, geknield in de kerkbank, met sjaal om haar hoofd en een rozenkrans in haar handen, heeft op mij als kind van 8 een onuitwisbare indruk achtergelaten. Vindt het überhaupt overweldigend een biddend mensenkind in devotie gewaar te maken. “ Dit is mijn geliefde zoon, luistert naar hem, luisteren naar Jezus, betekent voor mij, rust, hoop liefde “

lutgart verdonck schreef op 25 februari 2024 om 12:24

Een stem uit die wolk zei:”Dit is mijn geliefde Zoon,luister naar Hem”

God bevestigt de weg van Jezus.
Raadselachtige woorden,die mij niet loslaten.
Ik beleef situaties in mijn leven die ik soms niet begrijp.
Leven in zijn spoor brengt mij op de weg die Hij is gegaan naar het kruis.
Een wolk als beeld van Gods tegenwoordigheid.
Nooit zag een mens God Uw aangezicht,
want U bent door een wolk omgeven.
Ik hoor wel Uw stem die tot mij spreekt in Jezus woorden.
Wanneer ik luister met mijn hart dan begint taal zomaar te leven…

Martine schreef op 25 februari 2024 om 10:53

Op reis en op zoek naar een plaats voor een zondagsmis, kwamen we ooit terecht in het Franse dorpje Ars. Het dorpje was heel stil en wij wisten niet waarvan het bekend was. Er was geen kat op straat en toch kregen we een gevoel van welkom. We bezochten de kerk, wandelden wat rond …
Voor wij het verhaal leerden kennen, kwam bij ons het gevoel er dicht bij God te zijn.
Een jaar later keerden we terug. Er waren nu heel wat bedevaarders. Wij woonden er de mis bij. Er werd veel gesproken, maar het gevoel van thuiskomen, bidden, spijt, vergiffenis, dank, rust… Het kwam er deze keer niet. Ergens houdt het mij nog steeds bezig.

Elizabeth schreef op 25 februari 2024 om 09:38

Vandaag gaat de preek in mijn gemeente over de tekst van vandaag en toeval bestaat niet.

Johan schreef op 25 februari 2024 om 09:29

Luisteren naar het woord tot mij gericht, brengt me in contact met Jezus die diep in mijn binnenste tot mij spreekt, ik ben zo dankbaar voor die genade

E.M. schreef op 25 februari 2024 om 09:27

Al maanden met dillemma. Zoon en gezin al 5 jaar niet gezien of gehoord.Hij ernstig ziek en herstellende weer terug in ziekenhuis. Bid altijd voor hen, nu na weer gebeden toch de stap gezet.Eenmalig berichtje te sturen dat ik voor hen bid en hoop gezondheid terugkomt. Dat ze niet boos zijn dat ik dit doe. Heb na gebeden dus toch de beslissing genomen en hoop God mee heeft gedacht met mij

Vera Van hove schreef op 25 februari 2024 om 09:14

Luisteren naar Jezus,zoals de Vader dat vraagt.Jezus leert ons hoe we moeten leven ,in het evangelie,met gezagvolle woorden
Doen wat Jezus zegt maakt ons gelukkig En in de stilte luisteren,met veel aandacht,naar Zijn ingevingen.

Maria schreef op 25 februari 2024 om 08:57

Alweer 1 1/2 wk op weg. Afgelopen wk privé heel veel onrust en verdriet, disbalans. In momenten van gebed ervoer ik geregeld zoveel rust. Gods nabijheid? Ik mag dat graag geloven. Mijn “lifeline”. Loslaten, vol vertrouwen dat het goed gaat komen…. Wil dat zó graag, maar soms ook moeilijk, écht loslaten, OLH je laten leiden. Je levensweg die al bij geboorte vastligt.

Een goddelijke ervaring op de berg. Wat zullen ze verbouwereerd zijn geweest. Niet wetende, beseffende wat ze mochten aanschouwen. Mozes, de man met de regels, profeet Elia als geestelijke kracht en God oogverblindend helderwit aanwezig. Een goddelijke ervaring om nooit te vergeten. Om daar deel van te mogen uitmaken, zo’n overweldigend moment, om stil van te worden. De wereld heden ten dage is niet stil, maar hard, vaak egoïstisch en liefdeloos. Ook ik kan in mijn machteloosheid en verdriet bezig zijn met alleen mijzelf ipv met die ander. In gebed wordt mij dit helder terwijl ik mijn verdriet en onmacht neerleg bij OLH.Met al mijn tekortkomingen mag ik bij Hem komen. Hoe bijzonder is dát. En wie ben ik dan om een ander in gevoel af te wijzen, boos te zijn, verdrietig om het verlies. Ik zoek OLH hier op aarde en ben dankbaar dat Hij mij signalen schenkt van zijn aanwezigheid. Mij kracht geeft en vertrouwen schenkt dat ik deze privéstorm aankan. Deze retraite door alles wat gebeurd in de wereld en privé nu extra fijn, als een reminder waar het écht om gaat. Stil worden, luisteren en Gods Liefde ervaren, en ja óók door de mensen in mijn leefomgeving die worden gezonden door Hem.🙏

Maria schreef op 25 februari 2024 om 08:47

Alweer 1 1/2 wk op weg. Afgelopen wk privé heel veel onrust en verdriet, disbalans. In momenten van gebed ervoer ik geregeld zoveel rust. Gods nabijheid? Ik mag dat graag geloven. Mijn “lifeline”. Loslaten, vol vertrouwen dat het goed gaat komen…. Wil dat zó graag, maar soms ook moeilijk, écht loslaten, OLH je laten leiden. Je levensweg die al bij geboorte vastligt.

Een goddelijke ervaring op de berg. Wat zullen ze verbouwereerd zijn geweest. Niet wetende, beseffende wat ze mochten aanschouwen. Mozes, de man met de regels, profeet Elia als geestelijke kracht en God oogverblindend helderwit aanwezig. Een goddelijke ervaring om nooit te vergeten. Om daar deel van te mogen uitmaken, zo’n overweldigend moment, om stil van te worden. Ik zoek OLH hier op aarde en ben dankbaar dat Hij mij signalen schenkt van zijn aanwezigheid. Mij kracht geeft en vertrouwen schenkt. Deze retraite door alles wat gebeurd in de wereld en privé extra fijn, als een reminder waar het écht om gaat. Stil worden, luisteren en Gods Liefde ervaren, en ja óók door de mensen in mijn leefomgeving.🙏

Maria Teofila Engelina Marieke schreef op 25 februari 2024 om 06:43

Enig gedachtegoed naar

aanleiding van het gebeds-

thema; Luisteren naar H E M

L i s t e n ; S i l e n t

These words are spelled

with the same letters.

Mayra schreef op 25 februari 2024 om 06:35

Het woord van God heeft mij gesproken door te leren luisteren… Daar ga ik samen met de Heilige Geest mij hier in verdiepen.🙏🏽

Olivia schreef op 24 februari 2024 om 22:47

God, onze Vader, Bron van liefde, het doet ons goed U dank te zeggen en onze vreugde uit te spreken in verbondenheid met Jezus Christus, Uw geliefde Zoon.

“Heer, help ons lief te hebben – ook wanneer dat moeilijk is”!
Want U bent een God, die van mensen houdt. Dank U Heer. ❤️

Ton schreef op 24 februari 2024 om 21:26

Zo veel jaar geleden las ik voor de eerste keer het boek: “Het verstoorde leven” van Etty Hillesum. Het gaf me ’n gevoel van de nabijheid van God, die ik nooit vergeten zal. Zo dichtbij God, ja, zo wilt u bij ons zijn..

Godelieve schreef op 24 februari 2024 om 21:22

Enkele jaren geleden stond ik voor een beslissing en werd van binnen uit gestuwd concreet te handelen. Ik wist en voelde aan dat er tegenkanting zou komen, maar kon niet anders dan doorzetten. Samen met mijn begeleider begreep ik dat de Heilige Geest in mij aan het werk was. De diepe vrede die ik toen ervaren heb zal ik nooit vergeten hoewel er geen woorden zijn om ze te beschrijven. Er is maar één houding mogelijk: blijvende dankbaarheid.
Het luisteren naar Jezus of naar zijn Geest betekent voor mij:kijken naar wat goed is voor de gemeenschap, raad vragen indien nodig en het hart volgen. De Heer laat niet in de steek.

Madeleine schreef op 24 februari 2024 om 21:20

Als een rode lap werk ik bij iemand in mijn omgeving. Heer, leer mij hoe een vreedzaam gesprek aan te gaan. Neem alle angst van mij weg, leer mij hoe ik mij moet uitdrukken en leg woorden van verzoening en begrip in mijn en haar mond. Laat uw vrede het winnen op een uit de hand lopende situatie.

Joost schreef op 24 februari 2024 om 18:34

De transfiguratie van Jezus op de Taborberg is misschien wel dat duidelijke ethische appél voor ons mensen
om meer en meer te gaan beseffen hoe soberheid,eenvoud én vooral dat eervol respect voor de andere(-n),voor onze samenleving en meteen ook voor onze aarde – waar ook wij met zijn allen deel van uitmaken – een meer dan dringende noodzaak wordt !
Cruciale waarden die m.i. steeds meer én meer aan het verdampen zijn door o.a. die vileine egotripperij en het narcistische individualisme dat ook anno 2024 alweer (lees :of nog meer) het nieuwe normaal blijkt te worden ?! …
Vandaag hoorde ik in onze Jezuïetenkerk hoe in de homilie bijzonder puik de verbinding werd gemaakt tussen Mozes (de wetten) én Elia (de profeet).
Ikzelf zie dit zelfs als “de letter” samen met “de geest” van de wet …
Die hardheid – dura lex sed lex – gecombineerd met de zachtheid voor die mensen van goede wil leidt immers wellicht bijna steeds tot een beter en duurzamer resultaat !
Een win-win gegeven dat in de meeste gevallen oprecht geluk én ook die intense maar tevens vredevolle rust wilt brengen …

Gertruida schreef op 24 februari 2024 om 17:27

Vijanden vind ik te grote woorden, wel is er sprake van moeilijke en overheersende mensen, van jaloezie en onbegrip. Ik vind vergeving schenken niet makkelijk, verval regelmatig in verdriet en boosheid, om uiteindelijk toch te proberen het achter mij te laten, te vergeven en weet dan uit ervaring dat het heel heilzaam kan werken. “Vergeving, een grote steen”, maar met de juiste intentie en met uw hulp mag ik erop vertrouwen dat hier meer beweging in zal gaan komen. God houdt van zijn schepping en heeft alle mensenkinderen lief, hij schenkt mij volop vergeving, aan mij de eer om die ander ook te vergeven.

Gertruida schreef op 24 februari 2024 om 16:55

Ik ben niet goed in het bewaken van mijn grenzen, ook laat mijn gemoed zich nog teveel beïnvloeden door de ander. Ik mag mij geliefd weten bij U, mijn nood in Uw handen leggen en op U mijn vertrouwen stellen “ Wees niet bang “ de bijbel benoemt het talloze keren. Heer genees mij, mogen met uw hulp deze stenen in beweging komen, zodat het licht toeneemt en ik ook weer mag doorgeven.

Hermaria schreef op 24 februari 2024 om 15:20

wanneer ik ’s morgens opsta
en mijn arme hoofd wil
weer niet helemaal mee
ik tastend langs muren
richting keuken loop

dan ben ik verwonderlijk blij
dat ik mijn hoofd niet hoef
te breken over vijandschap
de goeden en de slechten
en bedewoorden komen niet

voor nu mag ik het overslaan
om eerst in rust te betijen
wat mijn ziel vandaag verlangt
is in stille beroering
mij geheel te verlaten op jou

Machteld schreef op 24 februari 2024 om 14:06

Je vijanden liefhebben is één van de moeilijkste dingen in het leven. Zij die mij voortdurend onrecht deden, mijn vertrouwen en zelfvertrouwen ondermijnden. Zij die mij pestten ook al gaf ik duidelijk aan dat ik dat niet waardeerde. Ik bid dat God hun hart mag veranderen, evenals mijn hart. Ik vergeef hen, Vader, maar er zijn twee partijen nodig om zich te verzoenen. Dat kan alleen gebeuren als ze tot inzicht komen door uw tussenkomst, Vader. U kan van onrechtvaardige mensen nieuwe mensen maken. Dank u, Here Jezus, dat u mijn genezer bent. Wees ook hun genezer. Amen.

Christine H schreef op 24 februari 2024 om 13:46

Het begrip ‘vijand’ vind ik een lastige. Daarbij denk ik aan iemand die mij bedreigt, mij het leven zuur maakt of kwaad over mij spreekt. Zo iemand ken ik niet in mijn omgeving. Er zijn mensen waarmee het moeilijk is om mee om te gaan omdat zij een negatieve sfeer creëren. Die ga ik het liefst uit de weg maar zou hen geen vijanden noemen. Ik accepteer de situatie zoals die is en leg die neer in Gods handen. Wetende dat ik slechts een beperkte mens ben.

lutgart verdonck schreef op 24 februari 2024 om 12:33

Bidden voor hen die ons onrecht aandoen,
dan genezen beide partijen van hun onmin.

Gebed en meditatie,vriendelijkheid kan woede laten wegsmelten
en het goede in mij naar boven halen.
Mezelf heb ik ook liever als vriend.
Ik heb geen vijand nodig.
Het is tijd om los te laten wat ik niet kan oplossen.
Leg alle pijn neer zodat ik verder kan met mijn leven in tevredenheid.
Laat het verleden los.
Vergeven doe ik ook voor mezelf,zolang ik boos ben verlies ik kracht.
God schenkt steeds bevrijdende vergeving en oordeelt niet,wijst nooit af.
Ik mag steeds naar Hem opzien en om hulp vragen.

Elizabeth schreef op 24 februari 2024 om 11:26

Deze week, maar ook de vorige, kwam er steeds iemand mijn gedachten waar ik iets mee moest, bellen een kaartje sturen of speciaal voor bidden. Een mooie ervaring.

Luc schreef op 24 februari 2024 om 10:23

Heb je vijanden lief….. mijn vijanden zitten vaak niet buiten mij maar binnen in mij, in mijn binnenkant…. mijn vijanden staan vaak langs de kant van mijn ego…. zij heten ‘ verslaafd zijn aan aandacht ‘ eerzucht, verslaafd zijn aan beveiliging, angst hebben om tekort te komen, jaloersheid, luiheid, traagheid, onverschilligheid…. ik probeer al deze dingen in de schoot van Jezus te leggen…. als ik probeer al mijn vijanden uit te roeien, komen ze snel weer terug in mijn leven…. ze loslaten telkens opnieuw …. is dat misschien een vorm van mijn vijanden lief hebben?